Vanmorgen werd podenca teefje TILA gesteriliseerd. 

Eénmaal onder narcose werd tegelijkertijd nogmaals een röntgenopname gemaakt van TILA's achterpoot om te bekijken of er door een eventuele operatie nog wat aan TILA's achterpoot te herstellen zou zijn. TILA sleept haar ooit gebroken rechter achterpoot als een soort stijve stok met zich mee, er zit geen enkele buigzaamheid in. Normaal gesproken kan ze echter zeer goed met haar handicap overweg.

TILA is een vrolijk bruistablet barstensvol levenslust en energie en kan ondanks haar stijve poot heel hard meerennen in de roedel. Ze maakt gewoonlijk ook absoluut geen zielige indruk (in tegenstelling tot onderstaande foto's van na de operatie).

Doorgaans is zij namelijk een zeer druk baasje, eeuwig in beweging. Qua kracht en enthousiasme doet ze ook zeker niet onder voor haar roedelgenoten. TILA klaagt nooit ondanks dat ze door haar poot nooit echt comfortabel kan liggen.

Nu ze door de narcose en de sterilisatie niet lekker in haar vel zit en gewoonweg wil rusten en bijkomen, valt het des te meer op hoe moeilijk TILA met haar stijve poot onderuit kan liggen. Erg triest!

Hoewel 3 eerdere operaties niet tot de gehoopte resultaten hebben geleid was er nog enige hoop dat er nog iets van de flexibiliteit van het been te herwinnen zou zijn. Helaas zagen de röntgenopnames van vandaag er zeer somber uit. De knie van TILA zit veel te hoog en in een totaal verkeerde positie waardoor het been niet kan buigen en volgens de dierenarts kan dat niet verholpen worden. 

TILA zal dus met haar stijve poot door het leven moeten. Het is zoals het is.